Dank-reeks

Week van dankdag. Dat nodigt uit weer eens een reeksje te schrijven. Dankbaarheid, de moeite van het aanleren waard. Het medicijn tegen onverzadigbaar zijn. Dankbaarheid verandert je omgeving en jezelf. Het geeft zuurpruimpjes weer wat te lachen.

Dankbaar. Dat om 8 uur in de morgen het display van de telefoon opeens Omamal weergeeft. En ze een daggie aanschuift hier, meeliftend met zus, die al om de koffie zou komen. Met een onthaast-rust-tempo de dag door ('per ongeluk' 2 uur aan tafel) met hier en daar wat aanloop en de folderbende om 2 uur. Dankbaar voor een moeder, die me geleerd heeft wat koesteren is en nog net zo liefdevol naar onze kinderen kijkt, als waren het haar eerste. Dat je dan na de folders aan de friet kan en een flexibel daggie af kan sluiten, waar ruzie en onenigheid ook weer niet geheel afwezig zijn. En je na het eten denkt..dankbaar..zo rustig met m'n eigen krantje, koffietje, roomborstplaatje

Danken... vandaag een speciale dag. Moest denken aan het zinnetje niks te danken. Rare zin eigenlijk als je iemand bedankt voor iets wat je krijgt. Want (be)danken is zo mooi. Ook als ik denk waar ik allemaal dankbaar voor kan zijn, heb ik nog superveel redenen. Gezondheid, energie, stralende kinderen, liefde om me heen, veel om weg te geven, lekkers, leuks, tijd, warmte.En waar ik nog gebrek aan heb? Ik kan alvast danken dat de Vader in de hemel geen vertrouwen beschaamd en geen stenen voor brood geeft. Dan blijf ik moedig en zie uit naar wat komt. Alle dank waard dus.

Danken. In voor- en tegenspoed. We gingen vandaag in op een beugel-aanzoek. Wat een blijdschap. Met zoon het hele scenario besproken, wat bij hem flink wat voeten in de aarde heeft, zodat we na dit gesprek weer met beide benen op de grond stonden. Dat je op me leek, wist ik, zei ik tegen hem in de auto. Maar dat je tot op je tandruimte op mij lijkt, is geniaal. Daarom hou ik zo veel van je. Beugelbekkie in aantocht, maar gaat nog ff duren. Grrrrr. Tanden. Je hebt ze niet voor... t kiezen. Vanavond heeft zoonlief sint-avondje als eerste dus met regen-energie nog in de benen fiets ik hem er heen. Veel plezier.

Bedtijd. Weer tanden..nu poetsen. Prinses jubelt..
Dank U, Uw liefde kent geen grenzen.
Dank U, dat ik nu weet daarvan.
Dank U o God ik wil U danken
dat ik danken kan.
Wat klinkt dit goed. M'n dankreeksje bloeit.
Op naar een mentor-gesprekje. Thuis met koffie.

Danken, oeps, weer een keer overnieuw schrijven want m'n stukje floept netjes van het scherm. Nou ja zeg, bedankt. Dankbaar voor het weekend. Na een dag puzzelen ben ik niet echt in actieve staat te noemen. Voor een puzzel wijkt alles. We eten op een onhandige hoek van de tafel, we negeren wat we moeten eten die dag, zodat we om vijf uur nog naar de winkel mogen om melk en brood. Daar dan wel dankbaar gebruik makend van gebak, 50%korting. Iets met man en baard en zo. Dat het in de aanbieding was, leek me logisch toen we 's avonds met blauwe gezichten het gebak opaten. Je hoeft geen E-nummer-hater te zijn om te bedenken dat dit gewoon ongeveer vilstift is wat je eet. Ik zal de rest maar niet in de Little Free Pantry zetten. Dankbaar voor consuminderen, ik geniet er zo van. De schaamte voorbij om dingen met korting mee te nemen, artikelen te ruilen, gewoon dingen niet te doen, omdat je ze niet nodig hebt. Heerlijk. Het is een leefstijl, maar ben er blij mee. Kan ik er ook nog lekker van delen. Zo maak ik mensen er op attent dat het niet aan armen voorbehouden is in het kastje te duiken. Het is ook duurzaam. Het zet goeie cirkels in gang. Een netwerk van samen leven, samen doen. Dankbaar december in....