Son's blog

December, feestmaand. Ik hou wel van feestjes. Maar wat me elk jaar meer opvalt, is de december-race-tegen-de-klok. Sjonge, november dacht ik nog dat het heel lang zou duren tot het Kerst was. Nu zijn we er nog twee weken vandaan. Ik krijg er wat van. Contact-avonden moeten nog, vergaderingen moeten nog, attenties moeten nog, wat-gaan-we-eten-en-hoe-zullen-we-ons-kleden moet nog, feestmaand 😐.  Elk jaar komen dezelfde gedachten op. Hoe blijf ik mezelf en rol ik ongestoord door de feestdagen. Want weet je, ik heb er helemaal niet veel zin in. Mijn levensleed valt met de feestdagen juist meer op, ik vind de gebrokenheid overal meer opvallen in de donkere dagen. Het oneindige aanbod eten geeft me grote irritatie en ik zoek hard naar duurzaam, niet verspillen. (Dat doe ik dan in de vorm van gekregen pepernoten, die overal te krijg zijn, zodat ze ook je neus uitkomen). Mensen zuchten om hun ellende, wat deze donkere dagen gewoon ook door gaat en juist pijnlijk is. Als er een vriendi

Zondag. Met de regen op de ramen leek het me geen goed plan op te staan. Maar ja, dat is ook geen optie voor mij, blijven liggen. Te leuk onder de mensen te zijn, vind ik. En te horen wat weer voor jou kan zijn in het Licht van Zijn aanwezigheid. Want dat zijn we als het goed is, als we naar Zijn huis gaan. Ik voel me er als een vis in het water. In de middag lekker niks, breien, krantjes lezen, genieten van lang, lang koffie. Er staat nog een tas die weg moet naar een gezin, die ik denk dat het heel goed kan gebruiken. Enigszins onzeker zoek ik naar het adres en vind het. Kloppen, niet bellen graag. Ik klop, maar op Sinterklaas wordt niet gerekend, er wordt niet gereageerd. Ik zie dat er mensen zijn, dus ik klop op het raam. Na een tijdje geschuifel doet er een verbaasd hoofd de deur open. En nog een kleintje, en nog een ventje en nog een vrouw, vriendelijk kijkend. Wat is dit? Dit hebben we totaal niet verwacht? Ik kom wat los en zeg, heerlijk, een tas vol verrassingen. Deze is