Son's blog

Ze was oud. 86 jaar. Een brief op de mat vertelde haar overlijden en ik was stil en huilde...de gaande en de komende mensen, zelf geschilderd, tooide nu haar rouwkaart. Jaren geleden was ze onze buurvrouw en wat was ons contact bijzonder. Ze groette elk hoi van onze opgroeiende peuters, ze bleef antwoord geven, ze zette koffie, terwijl we samen babbelden in de tuin, op het mooie, eenvoudige bankje. Vertelde over de bloemetjes, de leeskring, de kinderen, luisterde naar mijn verhaal en deelde. Ik als pas getrouwde, weg uit het veilige nest, koesterde me aan haar warmte. En die zonnestralen gingen over en weer. Briefjes als ze thuis kwam van een dagje weg, een bloem aan de deur, een tekening. Ons huisje werd klein en we verhuisden naar de andere kant van het dorp. Ik weet nog dat ik dacht, ah, nee, geen bure Mientje. Gekscherend zeiden we, verhuis je mee, gezellig. Dus zochten we haar op en bleven onze bakjes leut doen. Tot ze ook verhuisde, wat dichter naar zorg, ook al had ze schatten

Vakantie...wat is het een heerlijke tijd. We beginnen als gezin met ons ontbijt om een uur of kwart voor 10, beseffend dat dit weer de laatste maandag vrij is voorlopig. En het begint een beetje op een serieuze maandag te lijken, de was aan. De jongste kinderen moeten maar eens een begin maken met tenten en spullen op te ruimen. Niet van de camping, nee, gewoon, achter de kast in huis. Die tent van honderd knijpers en een kruk en 3 sjaaltjes enzo.. Tijdens de koffiepauze, nou ja, pauze, vandaag doorlopende voorstelling, testen we een kistje vol vilstiften uit, bij twijfel hup, weg. Potloden, hoe komt een mens aan zoveel potloden, terwijl ik er nooit koop, ook in een doosje. De gemeente-man rijdt in z'n wagen voorbij en ik schiet m aan. Wilt u misschien zo vriendelijk zijn even wat bij mij op te halen? Tuurlijk, vriendelijk wil'ie zijn, mijn opruimzin stijgt. planken, twee oude bed-schotten, mee in de kar. U moet eigenlijk bellen voor een afspraak, zegt de man nog vriendelijk, e

Onze lieve kleine meisje is nogal standvastig. In kledingkeuze wil ze het liefst altijd hetzelfde rokje, hetzelfde shirtje, wie kent t niet, haar fleurige Minnie Mouse shirt. Met wat tact en gewiekst zijn komt moeder een eind. Het is maar hoeveel moeite je er voor wilt doen en hoe hoog je acceptatiebeleid is in dezen. Soms hang ik alvast wat gereed in haar kamer en ze went wat aan het idee, om op een dag toch eens die jurk of dat andere shirt aan te trekken. En soms, tja, dan moet mama's zin. Vandaag wilde Imke staartjes. Al vaker vroeg ze of ik dat wilde proberen, maar ook hier geldt, aan het haar van Imke geen sores. Dus verfrissend idee, ik gelijk aan de slag. Imke ondergaat het gewillig en broer Siebren volgt het proces aanmoedigend. Twee mooie krulstaartjes sieren haar blonde hoofd. Ze voelt eens en zegt, ik kijk in de spiegel. Stoofje voor de spiegel, Sieb ernaast, en bij de eerste blik schatert ze het uit. Samen lachen ze hartelijk om het koddige gezicht wat het geeft. En

Snuf moet naar de pedicure. Snuffie, ons sterke konijn, gekoesterd en geliefd door vooral Rein, onze dierenvriend. Ingeburgerd in ons leven. Schoon hok, mwa, kan wel 's even duren, maar hij komt niks tekort. Tot opa op een dag signaleert dat het arme beest toch wel erg lange nagels heeft. En dat het volgende bezoekje en het daarop volgende bezoekje het nog zo is. Dat zijn zo van die dingen, ja, die moet je dan gewoon even doen, net als alle andere dingetjes die je gewoon even moet doen. Het kon geen uitstel meer leiden, weer waren opa en oma op visite, en bij de bewogen vraag of we het konijn z'n nagels al hadden geknipt, konden we nog geen ja zeggen. In plaats van beschaamd over te komen reageer je dan laconiek. Een afspraak met de dierenarts, hup, volgende morgen. Opa mee, daar vaste klant. Poezenmandje deed dienst, keurig. Zo gedaan, nog voor niks ook, want ja, opa was goede klant. Terug met onze snuf plukte Allard, omgeven door drie nieuwsgierige, intens meelevende kindertj

Vakantie , prachtige tijd van bezinning. Een jaar vol verrassingen gestart, 2015. Met als hoogtepunt Kingma's koffiehuis. Daar een blog aan toevoegen is een leuke wens. Dus hier ga ik, spannend, nieuw, Son's blog.