De waardevolle zes weken vliegen om..

Vakantie...wat is het een heerlijke tijd. We beginnen als gezin met ons ontbijt om een uur of kwart voor 10, beseffend dat dit weer de laatste maandag vrij is voorlopig. En het begint een beetje op een serieuze maandag te lijken, de was aan. De jongste kinderen moeten maar eens een begin maken met tenten en spullen op te ruimen. Niet van de camping, nee, gewoon, achter de kast in huis. Die tent van honderd knijpers en een kruk en 3 sjaaltjes enzo.. Tijdens de koffiepauze, nou ja, pauze, vandaag doorlopende voorstelling, testen we een kistje vol vilstiften uit, bij twijfel hup, weg. Potloden, hoe komt een mens aan zoveel potloden, terwijl ik er nooit koop, ook in een doosje. De gemeente-man rijdt in z'n wagen voorbij en ik schiet m aan. Wilt u misschien zo vriendelijk zijn even wat bij mij op te halen? Tuurlijk, vriendelijk wil'ie zijn, mijn opruimzin stijgt. planken, twee oude bed-schotten, mee in de kar. U moet eigenlijk bellen voor een afspraak, zegt de man nog vriendelijk, en ja, ik begrijp het, maar het is mooi mee. Weer een vierkante meter vrij.

Met wat eitjes maken we een lieve dame blij en daar drinken we koffie bij. De ene keer een pep-talk, de andere keer de koetjes en de kalfjes, alles kan. Getooid met lege dozen gaan we weer richting huis, dit keer de tweede regenbui trotserend, brrr. Goed voor de plantjes, zegt Imke, en zo is dat;-).

Het menu wijst erop dat het inderdaad toch wat serieus is vandaag, boontjes, verse worst, aardappelen, pfiew. Een "mam, wat was dat heerlijk" doet het hart goed en zorgt ervoor dat de afwas en de run om alles glad te krijgen het goed doet. Een lang verhaal voorlezen, dat dan weer wel, altijd leuk. Om voor de koffie (wat drinkt dat mens een koffie) toch nog even een glad dressoir te creëren, aaah, nog een vierkante meter vrij. Zitten we toch nog voldaan aan de rummikub.

Een buiig dagje, gordijntjes dicht, een mens kan slechter treffen.. Leven, het is prachtig...als je t maar ziet!