Toestand
Mam, vandaag zaten we in een toestand. Dochterlief komt uit school, elastiek bezweken onder de losse haren. Zweterig hoofdje. Het ging niet zo ze wilde die dag en ze kreeg het ook niet op orde als spel-leidertje. Want ja, die kan niet tegen zijn verlies en die is steeds aan de beurt, maar wil niet, en die stopt ermee en...de wat deed jij vraag lieten we even stil:-).
Aangezien ik zelf pleinwacht loop, begrijp ik het helemaal. Ik vind het ook prachtig om te zien. Nou ja, niet altijd. Ik moet er een beetje mijn ik-los-vandaag-alles-op-en-praat-erover-bui voor hebben. Maar wat een communicatie-mogelijkheden op zo een plein. Eén keer sorry zeggen, ok, maar versta je dat niet, ja, sorry, ik heb 't gezegd en dan is het weer niet goed! Of een meisje die zegt, we zeggen ho-stop, maar hij luistert niet. En moet je iemand dan neer gooien? Uhm, ja, dat ging zo😕.
En dan nog de talloze dingetjes, die niet express gebeurden. Kinderen, je kan er zo van genieten en je er ook over verbazen. Niks anders dan thuis. Ik vind het een mooie uitdaging een kind zelf na te laten denken. Even een klein spiegeltje voor. En humor wil ook helpen. Soms.
Na deze gezellige pauze fiets ik maar naar de bakker. De maandag vind ik een dag om af en toe eens verrassend te beginnen. De bakker heeft nieuwe sneeuwpopjes, ik kan ze aanbevelen, lekker (te duur) dus voor héél af en toe. Ze staan op het aanrecht te grijnzen als de kinderen thuis komen. Grote zoon pakt ineens een paar overuren. Jippie, ijver siert, zeker hem. Klein wurm heeft AVI+. Schitterend ding. En de pubers zijn gewoon eensgezind vandaag, ook al gaaf;-).
Om 4 uur doen we nog ons wekelijks bezoekje. Eitjes, koffie, wederom lekkers. Een doosje eitjes te weinig kan de pret niet drukken, dan halen we er toch nog één? En laat dan gelijk de nieuwe kaarten zien voor je werkweek, boy. Ook dat kan. De broers gaan er vandoor met een goeie, net gevonden, paraplu, genieten.
Er zijn van die dagen, dan zing je je levenslied. Geniet je van alles. En denk je, storm? Die kan gaan liggen. Er zijn van die dagen, dan lukt het niet. En is het inderdaad een toestand. Maar dat is later.
Aangezien ik zelf pleinwacht loop, begrijp ik het helemaal. Ik vind het ook prachtig om te zien. Nou ja, niet altijd. Ik moet er een beetje mijn ik-los-vandaag-alles-op-en-praat-erover-bui voor hebben. Maar wat een communicatie-mogelijkheden op zo een plein. Eén keer sorry zeggen, ok, maar versta je dat niet, ja, sorry, ik heb 't gezegd en dan is het weer niet goed! Of een meisje die zegt, we zeggen ho-stop, maar hij luistert niet. En moet je iemand dan neer gooien? Uhm, ja, dat ging zo😕.
En dan nog de talloze dingetjes, die niet express gebeurden. Kinderen, je kan er zo van genieten en je er ook over verbazen. Niks anders dan thuis. Ik vind het een mooie uitdaging een kind zelf na te laten denken. Even een klein spiegeltje voor. En humor wil ook helpen. Soms.
Na deze gezellige pauze fiets ik maar naar de bakker. De maandag vind ik een dag om af en toe eens verrassend te beginnen. De bakker heeft nieuwe sneeuwpopjes, ik kan ze aanbevelen, lekker (te duur) dus voor héél af en toe. Ze staan op het aanrecht te grijnzen als de kinderen thuis komen. Grote zoon pakt ineens een paar overuren. Jippie, ijver siert, zeker hem. Klein wurm heeft AVI+. Schitterend ding. En de pubers zijn gewoon eensgezind vandaag, ook al gaaf;-).
Om 4 uur doen we nog ons wekelijks bezoekje. Eitjes, koffie, wederom lekkers. Een doosje eitjes te weinig kan de pret niet drukken, dan halen we er toch nog één? En laat dan gelijk de nieuwe kaarten zien voor je werkweek, boy. Ook dat kan. De broers gaan er vandoor met een goeie, net gevonden, paraplu, genieten.
Er zijn van die dagen, dan zing je je levenslied. Geniet je van alles. En denk je, storm? Die kan gaan liggen. Er zijn van die dagen, dan lukt het niet. En is het inderdaad een toestand. Maar dat is later.
Reacties