Het is mogelijk.
Een stille week ingegaan. De week naar Pasen. De kalender van Tear heeft me aardig wat stof tot nadenken gegeven en verrijkende gedachten. Wat denken we graag groot en wat zijn we klein. Of denken we soms klein en zijn we groot? Optimisme is een prachtig ding. Het zorgt dat je lang naar de mogelijkheden kijkt. En gewoon begint bij wat je hand vindt om te doen. Zo kunnen we samen zo heerlijk veel verschil maken. Als een kwart van de Nederlanders één stuk zwerfvuil per dag opraapt, is Nederland schoon. Niks onmogelijk dus. Je moet alleen ampikkelateur worden, ga je met je prikker rond, iets minder elegant als nordic walking, wel stik nuttig. Ik blijf er over lezen, ik blijf er warm voor lopen. Wat kunnen we heerlijk veel verschil maken. Als we onze Down-vrienden allemaal op handen dragen of hun mantelzorgers steunen, nou, dan wordt de dag van de kinderen met Syndroom van Down een nationale feestdag i.p.v. een stemming van, is er nog plek voor hen? Vandaag genoot ik nog een ontmoeting