Son's blog

Voorbereiden fair is leuk. Ik zit een dagje verplicht binnen, want mijn tandjes zijn op reis. Vanmiddag kan ik ze weer ophalen. Wie lacht? Ik lach mee. Zelfspot is best leuk. Imke zegt, we spelen vandaag buiten goed, Sieb. Niet om aan te zien dus. Veel koffie, dat kan altijd. Wie niet kan fairen, bestel maar wat! Alles voor ons goede doel. 50dagen#schrijfselSon#dag8 Maar wat blij dat ik weer met een volle mond mag praten. Uiterst vermoeiende dag. Kwamen de folders ook nog veel te laat. Dus eerst aan de friet, daarna als een raket vouwen en delen met Sela op 10 en een lief meisje dat woordelijks volgt, schattig gezang. Of de Geest waait. Sieb mag bij mama logeren en lang, lang opblijven. Ijs en cola is dan wel super leuk ineens. Hij moet dus heel laat in bed en ik vroeg, want we gaan tegelijk en heel lang lezen. En geen wekker zetten, aldus Sieb. Heerlijk concept. 50dagen#schrijfselSon#deel2dag8. Het kost wat moeite, maar mn bff was jarig dus dan moet je hoe dan ook gaan. Z

23 april 2015 vond ik dat ik genoeg had nagedacht om een koffiehuis te beginnen en zwaaide op donderdagmorgen de deur open voor wijkmensen en voor wie maar wil. Laagdrempelig, een koffiezetapparaat dat reutelt en wat lekkers, en gewoon jezelf zijn, meer niet. Ik vond het reuze spannend, zal dat wel gaan? Straks zit ik daar alleen. Wat heb ik genoten van het hele proces wat daardoor op gang is gekomen. Mensen leerden elkaar kennen, mensen voelen zich thuis, hangen, kletsen, mo ... pperen, vertellen, steunen elkaar. Het houdt niet op bij de donderdagmorgen, er is al een heel netwerkje ontstaan van steun, vriendschap, omzien naar elkaar.  Daarnaast is de 'shop' ontstaan en hebben veel kinderen leven en vrijheid meer gekregen. Goeie Hoop, schoolmateriaal Ghana, Afrika, de Filipijnen, vluchtelingen en vooral ook IJM, International Justice Mission. Klein beginnen en grote dingen doen, heerlijk. Ik ben er nog steeds mee in mijn element en blijf oriënteren wat ik kan doen en wat de

Wat begon met koningsspelen daverde een volle dag door. Niet dat ik t zelf niet verzon, maar het hield ook niet snel op. Een lieve klant in tranen, waar ik dan net even koffie kreeg en kon luisteren, met succes. Een school die van rest boodschappen af moet en dan een grote doos voor je vult, waar je zelf dan met lekkers bijgevoegd een pakket van doorgeeft. Blijheid. Vort, boodschappen naar een fan brengen, en richting Oostkapelle waar een winkeltje van Woord en Daad is heropend en ik koffie scoor om te gaan verkopen. Ja, dat is toch echt leuk. Bij het tweejarig jubileum van Kingma's koffiehuis gaan we aan de koffieverkoop. Maar daar nog meer over. Nog een flitsbezoekje, helaas, die vrouw was er niet, briefje op de mat, ander adres wel raak, gezellig. Lekker thuis hebben we allemaal niet meer zoveel trek, pfff, ijs nog op de bodem van onze maag en stelletje ongeregeld gesnoept. Nou ja, keer makkelijk kan. Er moeten nog eieren weg gebracht, fietsen we ook nog even voor en dan, ja, j

Vandaag weer een dagje dichterbij de vakantie beland. Het koffiehuis kakelde vandaag heel hard, ook ik, en was gezellig. Terwijl ik nog aan de telefoon zat, kwam de eerste al binnen, kind aan huis, schenkt zelf de koffie in:-). Hoe fijn kan het zijn. Ja, want ik doe een challenge met de tandarts, daarom sprak ik hem, wie de meeste afspraken heeft dit jaar. Ik win. Er staan er weer wat gepland voor den vervolg zeg maar. Moed is niet alles kunnen, moed is de dingen doen die je ... ernstig ontziet, zo hier, tandarts. Vriend van Douwe kwam eten, ook al was hij er zelf niet, zo gezellig hoe je van vrienden kan genieten. Hij vertelde alle details over zijn stage, zodat we nu ook weer weten wat verspanen en lassen inhoudt;-). Tijdens het eten klaar maken word er aangebeld (aangeklopt). Een lieve buuf die zegt, ik kreeg deze bos bloemen omdat het secretaresse-dag is, maar ik vind jou een secretaresse, dus krijg jij m. Met voor de kinderen een 'kist' lekkers. En mooi! Het gebaar

Twee studentes zorgen voor reuring, ze wonen in een villa met oude mensen en ze betalen ongeveer de helft huur. De rest bieden ze een helpende hand als bijvoorbeeld de slaapwacht hulp nodig heeft, ze koken een warme maaltijd in de week, ze voeren de vissen en maaien het gras en maken makkelijk een praatje met bewoners, zodat die een lijntje houden naar de buitenwereld. Wat hou ik van mensen die reuring brengen in de goede zin van het woord. Oud is goud, jong durft! Geen ja ma ar, gaaf! Toch maandagmorgen weer van m'n fietsje stappen en m'n bejaarde-fan bijpraten. Ze zit dan altijd buiten op een bankje, weer of geen weer, want dan is de schoonmaakster er en wil ze niet in de weg zitten. Blijkbaar is ze meer gehard als ik met haar 94 jaren, ik bibber en zij vertrekt geen spier. Ik sprint voorbij, maar spring toch van mijn fiets en babbel gezellig een poosje. Die minuten zitten geven haar zoveel blijdschap dat ik altijd weer helemaal bedankt naar huis verder fiets. En verrijk

Je begint een reeks, 50 nog wel. Je springt voor avontuur en denkt, oeps, de tweede dag, hoe ga ik me hierin laten leiden. Een gewone dag, die 5 uur begon omdat grote zoon naar Engeland ging. Aan de bar vroege tafel zelfs een goed gesprekje met hem en een dikke knuffel bij weg gaan, wat een stoere lieve zoon hebben wij. Ik mag t nu zeggen, hij heeft toch even geen wifi;-). Ondanks mijn stellige voornemen duik ik toch maar gewoon terug in bed, weer geheel overtuigd geen ochten d-fan te zijn. Om 7 uur start ik overnieuw. Een gewone dag, leuke shirts en vesten voor de boys kopen. Even een biologische kop koffie met lekkers erbij met een lieve kennis, steunend initiatief van mensen, die dat willen durven en doen. Ik gun ze dat het goed gaat lopen! Ineens een heel goed gesprek, waar je heerlijk op één golflengte zit. Een gewone dag, na het eten de keyboard op volume en spelen maar. Laat je gaan. Zingen doet zo goed. Zegt Imke, mam, kan je die ook, Heer, ai maak mij Uwe wegen? Aah, n

De Pasen is bijna voorbij. Wat gezellige dagen kunnen zijn, zijn soms ook dagen waar eenzaamheid en verdriet bij mensen juist meer schrijnend is. Feestelijk alleen. Ik was dit jaar niet zo toeleverig naar Pasen, weet niet waarom, nou ja, weet ik het niet? Het gevoel van U zij de glorie was niet persé in dit weekend te proppen. Wel lees ik met groot plezier de 40-dagen-kalender van Tear, laat de inspirerende stukjes op me in werken, daar geniet ik zo van. Mensen die durven buiten kaders te denken, maar vooral ook buiten kaders te doen. Ik krijg er energie van en flink wat adrenaline-momenten. En ik laat het gevoel bruisen, oh, oh, oh, wat kan ik bijdragen. Er kan zoveel, er is zoveel te doen, je leven delen is zo een grote uitdaging, het houdt niet op. Toch ben ik soms ook erg ontevreden, rusteloos. Ik banjer heen en weer, lees een stukje, ga toch weer rommelen, lees nog een stukje, zoek naar chocola, lees weer een stukje. Ook dat is op en top Son. Ik ben er niet blij mee of zo, he

Wat is het voorjaar genieten. Een tuin op het zuiden zorgt voor een vroege bekoring van bakjes koffie in de grote stoel of in de zitkuil. Kussens uit de (opgeruimde) schuur, krantje, tijdschriftje erbij, aaah, heerlijk. Lekker peinzen over van alles, relaxed, maak het verschil. Voor jezelf. Vandaag hebben we een grote portie kipkluifjes op het menu, door mij niet persé gewaardeerd, maar des te meer door de kinderen en niet in het minst door grote zoon, erfelijk bepaald door papa. (Ik heb een aangeboren hekel aan vette plakhanden).  Het grappige is dat ik met een gezellige vrouw uit de wijk aan de koffie zat, terwijl grote zoon op de bank zat en zei, mam, wanneer eten we nou eindelijk weer eens kipkluifjes? Zucht, dacht ik, hoe maak ik die dingen gereed. Ik zei, nou, volgende week gaan we dat een keer doen en jij helpt. Yes. Twee dagen later, er wordt geklopt. Mw. gezellig staat op de stoep, alsjeblieft, anderhalve kilo kipkluifjes. Ik hoop dat t genoeg is. Wow, zeg ik, dat meen je ni