heb lief
Heerlijk met m'n snoet nog in de zon. Krantje buiten lezen, bakje koffie buiten drinken, luisteren naar de stilte om je heen. Want als de zon schijnt, dan zeggen we best weinig. Klagen met regen gaat ons wat makkelijker af. Gelukkig heb ik ook buren, die elke zonnestraal genieten. En ik ook. Wasjes drogen weer buiten, bedden wat eerder schoon, met mijn lieve moedertje de wasmand sokken leeg vouwen, het is maar net waar je blij van wordt. Niet blij word ik van ongezouten kritiek tegenwoordig, waar je op Facebook mee te maken hebt. Ik ben sowieso al een beetje allergisch voor overal commentaar op hebben. En overal een mening over hebben. Thuis, in ons warme nest, absoluut, konden we er ook wat van. En ik als jongste dacht, neeeee, laat me met rust. Als ik geen mening kan verwoorden, wat geeft dat? Ik geef daar niet om. Als ik nu aan tafel met de kinderen zit, tijdens de maaltijd zo uiterst geschikt, dan verbaas ik me ook over de afmaak-theorieën die ze naar elkaar hebben. De ene zo