Regen en zegen
Deze week heeft de herfst zich wel laten zien. Wat een regen. De zitkuil is erg goed in water doorlaten, maar dit keer was het toch een zwembad. Dat resulteert dan in over de bankjes naar de schuur lopen en met je hoofd door de natte passiebloem lopen, die nog steeds weelderig tiert. Dikke kouwe druppels in je nek per ongeluk en onderweg van die vette naaktslakken trotseren in je ochtendjas. Bah. Maar kinderen uitzwaaien is een schoon begin van de dag. Je zegent ze en geniet je moment. Kloek.
De regenpakken zijn weer update. Echt zo een ding wat je niet wil kopen. Zonde van je geld, niet willen dat t regent en denken dat het meevalt. En na een regendag denken, ach, het zal toch morgen weer niet regenen. Helaas, de argumenten zijn niet afdoende. We zijn weer regenbestendig. En hoe langer ze droog in de kast liggen, hoe beter.
Ondanks de regen gaf de rommelroute een gezellige dag. Mensen kwamen de hele dag lekker bakkie koffie doen. Kochten nog wat voor het goede doel en haalden hun hart op. Ik ook zodoende, want koffie en praten is mijn ding.
Dat er veel gepraat word hier is duidelijk als je stem het wat begeeft. Wat verkouden, hoesterig en een stem die corrigeren niet vaak toelaat. Dan weet je pas hoeveel je praat. Vermoeiend! Ik probeer dus even wat minder te praten. Ja, je leest t goed, probeer..ik weet dat me dit niet goed af gaat. En niet kunnen praten is net zo erg als niet kunnen zingen. Vreselijk. Zeker als ze in de kerk het U zij de glorie aanheffen. Dan zing je gewoon toch piepend uit volle borst mee.
Een heftige week achter de rug. Twee jonge mensen overleden. Zelfs een buurjongetje van amper 10. Wat een verdriet. Daar word je als wijk stil van. En een man van mijn leeftijd, een bedroefde familie achter latend. De wereld schudt op z'n grondvesten. Letterlijk, figuurlijk.
De regenpakken zijn weer update. Echt zo een ding wat je niet wil kopen. Zonde van je geld, niet willen dat t regent en denken dat het meevalt. En na een regendag denken, ach, het zal toch morgen weer niet regenen. Helaas, de argumenten zijn niet afdoende. We zijn weer regenbestendig. En hoe langer ze droog in de kast liggen, hoe beter.
Ondanks de regen gaf de rommelroute een gezellige dag. Mensen kwamen de hele dag lekker bakkie koffie doen. Kochten nog wat voor het goede doel en haalden hun hart op. Ik ook zodoende, want koffie en praten is mijn ding.
Dat er veel gepraat word hier is duidelijk als je stem het wat begeeft. Wat verkouden, hoesterig en een stem die corrigeren niet vaak toelaat. Dan weet je pas hoeveel je praat. Vermoeiend! Ik probeer dus even wat minder te praten. Ja, je leest t goed, probeer..ik weet dat me dit niet goed af gaat. En niet kunnen praten is net zo erg als niet kunnen zingen. Vreselijk. Zeker als ze in de kerk het U zij de glorie aanheffen. Dan zing je gewoon toch piepend uit volle borst mee.
Een heftige week achter de rug. Twee jonge mensen overleden. Zelfs een buurjongetje van amper 10. Wat een verdriet. Daar word je als wijk stil van. En een man van mijn leeftijd, een bedroefde familie achter latend. De wereld schudt op z'n grondvesten. Letterlijk, figuurlijk.
Als de antwoorden ontbreken. Op de vragen in dit leven. Als we allemaal stil zijn en bidden voor een wonder. Laten we dan al onze oordelen begraven en gaan voor steun. Elkaar dragend in gedachten, in gebed. Afbreken gaat makkelijker als opbouwen. En meningen spuien makkelijker dan luisteren. Met of zonder stemvolume.
Stromen van regen, deze week. Stromen van zegen, ook. Voor iedereen toegewenst!
zou ik nog vrezen, nu Hij eeuwig leeft
die mij heeft genezen, die mij vrede geeft
in Zijn Godd'lijk wezen, is mijn glorie groot
niets heb ik te vrezen, in leven en dood
Reacties