Son's blog

Vakantie, een week geven we zelf het ritme aan in plaats van dat de school dat doet. Zoals gewoonlijk naar uitgezien. Voor de vakantie nog een goed georganiseerde kijkavond bezocht, waar elk kind zijn prestaties cq uitgestalde waar liet zien. Zelfgemaakte vulkanen, edjes eipadjes en laatst genoemd maar zeker niet het minst ons prachtige Zeeland door kleuters breed bewerkt. Schitterend. Onhandig in de kast of niet, ik zou elk werkje bewaren. Voor ieder wat om te eten, wat ons weer een maaltijd koken scheelt, mjam. Broodjes ook héél gezond;-). Met enthousiaste kinderen voor juf en werk gaat het leuk. Al kost het opstaan de volgende dag wat meer moeite, nog even volhouden tot het weekend. Dat de kapstokken vol hangen met zomerjas en wintervacht, dat is onhandig. Het bezorgt me de kriebels. Waar de één hier net z'n zomerjas aan doet, want mam, ik heb een vest aan! (Van wie zouden ze dat toch hebben)? zoekt de ander z'n winter-tenue op en zou het liefst al handschoenen aan willen,

Wat een respect, al die zuchtende, steunende, zwetende, hijgende mensen en mensjes, die de marathon lopen. Echt, ik doe het ze niet na. Met een 'vind ik leuk' en een petje af dikke complimenten. Ik doe niet mee, ik loop mijn eigen marathon. Mijn sportschool is mijn fiets en de kilometers die ik maak niet te tellen, binnen- en buitenshuis. Met plezier. Een voorbeeld marathonnetje begint op zondagmorgen, bij het ontbijt van zeg half 9. Want ja, we willen uitslapen, maar we willen ook een beetje op tijd richting de kerk. Die keus is niet vaak vanzelfsprekend, soms wint het bed, dan redden we het net (niet). Wie koffie-dienst heeft haastte zich met gezwinde spoed een uurtje vroeger weg. Wie peuters heeft, fietst een kwartier eerder vrolijk de straat uit en tja, dan. Die broek, dat kan niet, beetje netter mag een keer, een gat. Ja maar, ik mag komen zo ik ben!! I know, maar ff niet met die broek. Ben jij aangekleed? Huh, waarom loop jij nog in je pyjama? Snel omkleden. Poets je