Son's blog

Mijn kalendertje loopt. 40 dagen bewust nadenken richting de Pasen. De 40 dagen wat intenser beleven. Wat meer bewust. Intens? Meer bewust? Ik vind het heerlijk bewust om te gaan met schepping en natuur. Zomaar onverantwoord leven past me niet zo. Als er papiertjes in het park liggen, moet ik de neiging onderdrukken niet altijd gebukt door het park te gaan en met volle handen tot de volgende prullenbak te lopen. Al doe ik het vaak wel. Het maakt verschil. Kost ietsje tijd. Als ik mensen tegenkom, moet ik me bedwingen niet met iedereen een praatje te maken. (Zeker met grote pubers bij je). Even belangstelling voor de ander. Of ik vraag ze gewoon om de koffie. Deel met hen m'n leven. Het maakt verschil. Kost ietsje tijd. Als mijn kleren wat hetzelfde blijven in de kast en de sokken met een gaatje ook gewoon in schoenen verdwijnen. Mijn onvrede stijgt over niks nieuws. Dan denk ik, ook dat is duurzaam, ik voel me happy in mijn klof. Geen kinderarbeid voor mijn garderobe, geen ar

Of 't toch zo gaat. Ik ben de 10de in de rij. Met die plek ook zeer getroffen. Als jongste, verwend, ach...speciaal plekje, aboluut bemind. Van de tien niet altijd hetzelfde pad lopend, maar lijkend op mn moeder, bin ik zeer hroos op. Of 't toch zo gaat. Het voorjaar komt eraan. En waar je niet altijd bewust bent van gemis, komt als vanzelf weer een herinnering aan de dag dat we met z'n allen thuis waren bij ons mams. Lijden zette om in het einde van zijn leven, onze zeer lie fhebbende vader. Wat had ik het vaak op mijn werk begeleid, maar wat was dit verscheurend anders. Nu weeral 7 jaar geleden. Hij zit in onze gedachten. Een enkele keer bezoeken we zijn graf, maar ach..netjes verzorgd, maar leeg.  Of 't toch zo gaat. Ik zie hem ineens voor me achter zijn orgel. Zijn stem bijna hoorbaar bij de zang. Wat koester ik dat. De piano herdenkt mee. De tranen mogen er zijn. En ook een blij hart zo een lieve vader te hebben gehad. Ter nagedachtenis aan hem een mooi lied

Sjonge. Ik moet gewoon eens tijd gaan maken om te bloggen. Ik doe het zo graag, maar ik heb het te druk met nadenken over wat ik wel wil, niet wil, wel kan, niet kan en het wordt nog niet echt een strak plan. En met een veel-ideeën-veel-improviseren-hoofd is strak ook niet zo snel een plan. Ik doe gewoon. Nou ja, de Tear-kalender vind ik inspirerend en geef en leef mijn leefstijl. Een challenge voor een jaar geen kleren kopen zou goed passen in mijn anti-shop houding en tasjes voor wie het minder heeft, daar zet ik kastjes voor. Genoeg te verzinnen. Ik doe nog even koffie binnen. En blijf nog even bezinnen.