Son's blog

Mam, vandaag zaten we in een toestand. Dochterlief komt uit school, elastiek bezweken onder de losse haren. Zweterig hoofdje. Het ging niet zo ze wilde die dag en ze kreeg het ook niet op orde als spel-leidertje. Want ja, die kan niet tegen zijn verlies en die is steeds aan de beurt, maar wil niet, en die stopt ermee en...de wat deed jij vraag lieten we even stil:-). Aangezien ik zelf pleinwacht loop, begrijp ik het helemaal. Ik vind het ook prachtig om te zien. Nou ja, niet altijd. Ik moet er een beetje mijn ik-los-vandaag-alles-op-en-praat-erover-bui voor hebben. Maar wat een communicatie-mogelijkheden op zo een plein. Eén keer sorry zeggen, ok, maar versta je dat niet, ja, sorry, ik heb 't gezegd en dan is het weer niet goed! Of een meisje die zegt, we zeggen ho-stop, maar hij luistert niet. En moet je iemand dan neer gooien? Uhm, ja, dat ging zo😕. En dan nog de talloze dingetjes, die niet express gebeurden. Kinderen, je kan er zo van genieten en je er ook over verbazen. Niks

Die momenten... dat je weer aan een leger wordende tafel zit en je krantjes en artikeltjes weer kan lezen, die je opzij hebt gelegd. Het is januari. De hectiek van december weer voorbij. Het ver-wachten zou er haast bij inschieten. Een soort stilte valt er. Even leeg, geen actie, vreemde gewaarwording. Micha lezen is aan de beurt aan tafel. Na onderdrukking en tegenstand komt er vrede. Volken zullen niet meer tegen elkaar strijden, ze zullen niet meer weten wat oorlog is. Oei. Daar zitten we nog even vandaan. Elkaar afbreken is nog in volle gang. Met zware woorden en dikke argumenten. Luisteren en respect is nog een zeldzaam goedje. In het klein als gezin is dat al een les van alle dag. Om het zo in de grote wereld ook te laten zien een pittige les. De week van relaxen met het Woord dient zich aan op facebook. Over zegen en bescherming. Prachtig. De bijlage van oud en nieuw ligt er nog. Heerlijk. Even een hele gewone cd aan. Kaarsjes op een blad. Koffie. Die momenten... De agen