kerst hoppen
Vierde advent. In een wereld, die op hol lijkt geslagen, die niet meer weet wat rustig aan is, een wereld, die niet meer kan wachten, we zijn zo druk. Een wereld, die schreeuwt om liefde en aandacht, vrede op aarde. In die wereld leef ik. Krijg ik per dag duizend prikkels over recht en onrecht. Zie ik ellende om me heen en nood. Dichtbij, heel dichtbij en ver weg. En in die wereld beweeg ik, actief, bewogen, betrokken. Met mijn mooie gezin. En de gedachte speelt, hoe weinig zekerheid is er nog. Hebben we nog vrede? Een daggie terug. De shop gaat open voor een gezellige babbel en een kerst-aankoop voor wie wil. Een rustige dag, maar dat is goed, rommelen relativeert mijn drukte. Ik praat een lieve moeder bij, ik drink op gemak koffie met de kinderen en we genieten. De boys gaan naar de roofvogelshow op het dorp, zelfs kleine zus mag mee de tweede ronde. Grootbroer strijkt over zn hart om nog eens met jongste broer aan de lego. Hoe blij kan je zijn. En ik ruim en rommel. Heerlijk.