Son's blog

Een jaar van schrijfsels is voorbij. Wat is dat toch. Dat je als mens op die oudejaarsdag een gevoel van weemoedigheid hebt. Een beetje melancholie, licht droevig soms. Daar kom je niet onderuit lijkt wel. Waar bleef de tijd? Ik vind het heerlijk dat de oudejaarsdag een keer op zondag valt. Lekker rustig, niet veel plannen, niet veel drukte. Gewoon heerlijk een kerkdienst en verder lekkers eten, een bo(e)l. Er is ontzettend veel bedrijvigheid geweest in huize Kingma. Een jaar van ontzettend veel waardevolle contacten. Een jaar van veel ideeën en acties. Met een open deur, een open hart, een open houding om nieuwe dingen te proberen. Het geef en leef principe vorderde gestaag. Het kastje (little free pantry) is daar het laatste voorbeeld van, tot genoegen van mensen die het goed kunnen gebruiken en mensen die niet willen verspillen, maar delen. Het geeft weer een nieuwe boost, daar ben ik enthousiast mee bezig. Delen is mijn hobby. Er zijn weer enorm veel kopjes koffie geschonken.

Wat ik doe? Ik probeer een stukje piano als wens neer te zetten. Dat gaat me nog niet goed af. Vanmorgen thuis gebleven met een buchelend ventje en een herstellend meisje. Want meis wil of ziek mee naar de kerk of dat mama blijft. En ach, kan een keer. De eerste keer in 2017. Hopelijk zijn we morgen compleet bij het kerstfeest. Ik heb deze aanlooptijd naar kerst veel vrede gedeeld. In de vorm van koffie, lekkers, praatjes, schrijfsels. Blijf ik altijd positief? Nou altijd is veel. Maar lang wel ja. Ik treur ook wel eens een dag. Soms baal je van kerst. Van gemis, verdrietige dingen. En begrijp je daar mensen ook in. Iedereen zijn pakketje te dragen. Ik draag mee bij anderen. Anderen dragen mee bij mij. En dan toch. Een Heiland die geboren is voor ons. Die de vrede gebracht heeft in situaties die onmogelijk zijn. Die troost waar getreurd wordt. Tja. Dan kan ik niet anders dan danken en jubelen. Christus is geboren. In 2018 hoop ik er weer kracht voor te krijgen. Ik wil weer vrede delen.

Bezinnen op derde advent...zinvol mijmeren over kerst en ondertussen je naar rennen om alles,voor de vakantie los barst, geregeld te hebben. Pfffft. De folders is een ware klus als er zieken zijn. Al vouwt de zieke dapper krantjes. En dan aanbellen..fijne kerst..als je de wijk een poosje (wat jaren) loopt, krijg je best waardering. Ook weer leuk. Maar je doet er 7x zo lang over. Brr. Morgen nog..volgende week..we zien wel 😑 . Morgen gaat Son netwerken, laatste bijeenkomst voor de kerst, IR-vergaderen, ook nog even voor de vakantie, folders helpen en kerst-koffiehuis creëren. Of de dag lang mag duren. Vandaag en gisteren veel aanvoer voor 'het kastje' gekregen en een schitterend pakket voor mezelf. Daar mag ik niet van delen, ze kennen me ☺ . Maar dat is genieten en doe ik dus niet ook. Schitterende doos! Ik vind het fantastisch en ben dankbaar dat zoveel mensen kleine initiatieven hier een warm hart toedragen. Dat heet samen en samen in een koude wereld is zo prettig.

De witte wereld. Al onze bewondering waard. Tot dat je erdoor moet. Nee. Regen is ook niks. Geef mij de zomer maar. Ah joh. De zon zien we genoeg. Prachtig dit. Het weer. Altijd en van alle kanten te bespreken. Maar ik zit. Bij de kachel en de koffie en de kaarsen. Jassen en schoenen drogende. Knapperd die me nog buiten kr ijgt. Vandaag toch met een auto naar school kunnen rijden. Nog wat wars van glibberigheid. De grootste zijn stoer genoeg weg te fietsen of er niks aan de hand is, maar er zit er één tussen die mijn harkerigheid heeft. Oh. I love him. Maar kan me zijn gevoel zo goed inleven. Een valpartij is genoeg. Morgen oefenen we weer verder. Het kastje was doornat, de papieren levensmiddelen ten spijt. Vandaag even wat op verzinnen. Het goede nieuws is dat we dan gelijk een pakket samenstellen om iemand te verwennen, die het goed kan gebruiken. Kaarsje erbij, versierseltjes. En de kerstmuziek galmt. Ik doe mee. Jubelend van vreugde. Daar kom je verder mee. Sonschrijft#adve

Vrede. Als ik er eenmaal over schrijf, denk ik er meer over na. Vandaag wilde ik naar een fair van een gezellige club, die dat dan weer zo regelt voor een goed doel. Steun en weder-steun zeg maar. Maar de dag startte laat en dat merk je dan de hele dag. Op het gemak aan het ontbijt om half 11 is een uitschieter hier. De vrede was tussen zachtezoon en prinses voelbaar. Zij wilde haar bureau verplaatsen en hij kwam te hulp. Dat bureau is met een vinger te verschuiven, maar de ... rommel eerst opruimen is een andere zaak. En wat kenmerkt zoonlief dan het geduld. Wil je dit nog bewaren? Nee. Dit? Uh, wat is dat? Nee, daar doe ik nooit wat mee. Dit? En zo bleef het gaan. Tot zij 'uitgeput' beneden zat en hij boven de boel trotseerde tot het klaar was. Werkelijk. Staande ovatie. Ons kippenboertje was thuis aangeland en bakte geheel naar sfeer voor ieder een ei, mjammie. Na gedane arbeid is het goed eten. Ondertussen...mevrouw mailt voor boodschappen, haal ook even de krant ple

De tijd van de vrede breekt aan. Vrede op aarde. Helemaal nuchter? Ja hoor. Ik drink koffie. Maar ik vind advent..toeleven naar Kerst..altijd zo een heerlijkheid. Ik zing stille nacht als grootste belofte-lied ever. Komt allen te zamen blijft een heerlijk speel- en zinglied. Ik ben er dol op. En voor alle mensen die geen vrede hebben, bid ik de hele maand ze de vrede toe. Dat kan namelijk altijd. Vrede in je omstandigheden. Het lijkt bar onmogelijk, maar tipjes vrede uitdelen ... is al zo een mooi werk. Ik doe het met groot genoegen. Zingen, leven, delen. Ik gooi me er weer maar in. Schrijven. Elke dag als t lukt. Er zijn zoveel mooie manieren om naar het Kerstfeest toe te leven. Ik lees zelf zo graag wat los en vast is. Maar meegenieten hoop ik met deze schrijfseltjes te bereiken. Welke kant het op gaat, laten we vieren. Sonschrijft#bijna-advent#vrededelen De vrede van zondag. Mag mee naar de maandag. De hele week door. Ik doe er m'n best voor, wat niet zegt dat het altijd

Week van dankdag. Dat nodigt uit weer eens een reeksje te schrijven. Dankbaarheid, de moeite van het aanleren waard. Het medicijn tegen onverzadigbaar zijn. Dankbaarheid verandert je omgeving en jezelf. Het geeft zuurpruimpjes weer wat te lachen. Dankbaar. Dat om 8 uur in de morgen het display van de telefoon opeens Omamal weergeeft. En ze een daggie aanschuift hier, meeliftend met zus, die al om de koffie zou komen. Met een onthaast-rust-tempo de dag door ('per ongeluk' 2 uur aan tafel) met hier en daar wat aanloop en de folderbende om 2 uur. Dankbaar voor een moeder, die me geleerd heeft wat koesteren is en nog net zo liefdevol naar onze kinderen kijkt, als waren het haar eerste. Dat je dan na de folders aan de friet kan en een flexibel daggie af kan sluiten, waar ruzie en onenigheid ook weer niet geheel afwezig zijn. En je na het eten denkt..dankbaar..zo rustig met m'n eigen krantje, koffietje, roomborstplaatje Danken... vandaag een speciale dag. Moest denken a