heb lief
Heerlijk met m'n snoet nog in de zon. Krantje buiten lezen, bakje koffie buiten drinken, luisteren naar de stilte om je heen. Want als de zon schijnt, dan zeggen we best weinig. Klagen met regen gaat ons wat makkelijker af. Gelukkig heb ik ook buren, die elke zonnestraal genieten. En ik ook. Wasjes drogen weer buiten, bedden wat eerder schoon, met mijn lieve moedertje de wasmand sokken leeg vouwen, het is maar net waar je blij van wordt.
Niet blij word ik van ongezouten kritiek tegenwoordig, waar je op Facebook mee te maken hebt. Ik ben sowieso al een beetje allergisch voor overal commentaar op hebben. En overal een mening over hebben. Thuis, in ons warme nest, absoluut, konden we er ook wat van. En ik als jongste dacht, neeeee, laat me met rust. Als ik geen mening kan verwoorden, wat geeft dat? Ik geef daar niet om. Als ik nu aan tafel met de kinderen zit, tijdens de maaltijd zo uiterst geschikt, dan verbaas ik me ook over de afmaak-theorieën die ze naar elkaar hebben. De ene zoon zegt iets en de andere zoon en dochter zullen wel even luid en duidelijk maken dat het zo in ieder geval niet is. En ik probeer in kaart te brengen hoe dat dan weer overkomt. Waar ze vervolgens dan weer op reageren van, ja, maar mam, luister, ik wilde alleen maar even.... Nou, daar hoef je geen grote gaven voor te hebben om te weten dat ik daar voorlopig nog jaren aan vast zit. Luister gewoon naar elkaar, ieder mag zijn mening hebben!! En hou vooral ook soms je mond. tja, dat is een lastige. Negeren is al net zo lastig als regeren.
Heb ik geen mening dan? Oh ja, ik heb ook snel mijn woordje klaar. En in mijn hoofd zijn ook de gedachten van..kijk die nou, sjonge, dat is gek. Offuh.. dat zou ik anders doen. Maar moet ik dat altijd uiten? Heeft iemand daar altijd wat aan? Ik denk van niet.
Er is een ernstig gebrek aan luisteraars. Iemand die een mens met een verhaal neemt zo het is. Die luistert en ook eigen kwetsbaarheid laat zien. Die geen antwoorden hoeft te hebben, maar wel oren.
Mensen die de Bijbel van kaft tot kaft kennen en wel s even weten hoe met homo-sexualiteit om te gaan. En met zwervers. En met vluchtelingen. En met gehandicapten. En...Met of zonder Bijbel, net zo veroordelend.
Zouden we gewoon niet overslaan wat ons zou moeten drijven? Heb lief. Liefhebben is best een lastige, dus gaan we de wederkomst in al z'n facetten uitpluizen. En gebeurt dit niet, dan hebben we een volgend thema nodig? Ons gezin is ook maar zo...ja..ons gezin.
Ik ben wat scherp. Maar het valt me op. Veel beste praters aan de wal. De liefhebbers bekritiserend. Heb lief..onmogelijk werk. Maar met hemelse hulp lukt het. Dan leef ik mee met de vrouw die man en hond verloor en eenzaam de gordijnen toch weer opentrekt. Dan schenk je nog een kop koffie en nog een. Niet veel betekenend, wel beiden blij. En vraag je nog s naar de zere knie van mevrouw Pie. En hoor je de nood van een opvoedings-moede moeder aan. Het hoort zo bij het leven. Nu nog niet volmaakt. Maar geliefd. Heb lief.
Niet blij word ik van ongezouten kritiek tegenwoordig, waar je op Facebook mee te maken hebt. Ik ben sowieso al een beetje allergisch voor overal commentaar op hebben. En overal een mening over hebben. Thuis, in ons warme nest, absoluut, konden we er ook wat van. En ik als jongste dacht, neeeee, laat me met rust. Als ik geen mening kan verwoorden, wat geeft dat? Ik geef daar niet om. Als ik nu aan tafel met de kinderen zit, tijdens de maaltijd zo uiterst geschikt, dan verbaas ik me ook over de afmaak-theorieën die ze naar elkaar hebben. De ene zoon zegt iets en de andere zoon en dochter zullen wel even luid en duidelijk maken dat het zo in ieder geval niet is. En ik probeer in kaart te brengen hoe dat dan weer overkomt. Waar ze vervolgens dan weer op reageren van, ja, maar mam, luister, ik wilde alleen maar even.... Nou, daar hoef je geen grote gaven voor te hebben om te weten dat ik daar voorlopig nog jaren aan vast zit. Luister gewoon naar elkaar, ieder mag zijn mening hebben!! En hou vooral ook soms je mond. tja, dat is een lastige. Negeren is al net zo lastig als regeren.
Heb ik geen mening dan? Oh ja, ik heb ook snel mijn woordje klaar. En in mijn hoofd zijn ook de gedachten van..kijk die nou, sjonge, dat is gek. Offuh.. dat zou ik anders doen. Maar moet ik dat altijd uiten? Heeft iemand daar altijd wat aan? Ik denk van niet.
Er is een ernstig gebrek aan luisteraars. Iemand die een mens met een verhaal neemt zo het is. Die luistert en ook eigen kwetsbaarheid laat zien. Die geen antwoorden hoeft te hebben, maar wel oren.
Mensen die de Bijbel van kaft tot kaft kennen en wel s even weten hoe met homo-sexualiteit om te gaan. En met zwervers. En met vluchtelingen. En met gehandicapten. En...Met of zonder Bijbel, net zo veroordelend.
Zouden we gewoon niet overslaan wat ons zou moeten drijven? Heb lief. Liefhebben is best een lastige, dus gaan we de wederkomst in al z'n facetten uitpluizen. En gebeurt dit niet, dan hebben we een volgend thema nodig? Ons gezin is ook maar zo...ja..ons gezin.
Ik ben wat scherp. Maar het valt me op. Veel beste praters aan de wal. De liefhebbers bekritiserend. Heb lief..onmogelijk werk. Maar met hemelse hulp lukt het. Dan leef ik mee met de vrouw die man en hond verloor en eenzaam de gordijnen toch weer opentrekt. Dan schenk je nog een kop koffie en nog een. Niet veel betekenend, wel beiden blij. En vraag je nog s naar de zere knie van mevrouw Pie. En hoor je de nood van een opvoedings-moede moeder aan. Het hoort zo bij het leven. Nu nog niet volmaakt. Maar geliefd. Heb lief.
Reacties