Maak het verschil
Wat is het voorjaar genieten. Een tuin op het zuiden zorgt voor een vroege bekoring van bakjes koffie in de grote stoel of in de zitkuil. Kussens uit de (opgeruimde) schuur, krantje, tijdschriftje erbij, aaah, heerlijk. Lekker peinzen over van alles, relaxed, maak het verschil. Voor jezelf.
Vandaag hebben we een grote portie kipkluifjes op het menu, door mij niet persé gewaardeerd, maar des te meer door de kinderen en niet in het minst door grote zoon, erfelijk bepaald door papa. (Ik heb een aangeboren hekel aan vette plakhanden). Het grappige is dat ik met een gezellige vrouw uit de wijk aan de koffie zat, terwijl grote zoon op de bank zat en zei, mam, wanneer eten we nou eindelijk weer eens kipkluifjes? Zucht, dacht ik, hoe maak ik die dingen gereed. Ik zei, nou, volgende week gaan we dat een keer doen en jij helpt. Yes. Twee dagen later, er wordt geklopt. Mw. gezellig staat op de stoep, alsjeblieft, anderhalve kilo kipkluifjes. Ik hoop dat t genoeg is. Wow, zeg ik, dat meen je niet. Wat een verwennerij. Leg je me even uit hoe ik het moet doen, ik ben geen kookwonder. Ook het recept werd begrijpelijk verteld, zodat ook Son het kon. Nou, het is me gelukt, en wat was het smullen, dat vond ik dus ook. Grote zoon zei, daar hoort gewoon friet bij, nou ja, hoe ver kan je gaan, frietpan aan. Dat de tuin-maaltijden nog maar lang zullen duren.
Maak het verschil. In je huis, in je buurt, sticht vrede voor zover mogelijk met alle mensen. Dat is een klus. Korte lontjes teisteren de samenleving. Fiets je iets te langzaam, word er getoeterd. Let je niet precies op je kleuter, die gezellig mee rijdt, roept een mevrouw, zeg, let je ook op je kind, want als ik nu rechtdoor gereden had, had ik zo op haar gevlogen. Sjonge, denk ik dan, moest er bij komen. Eén, je mag hier niet rechtdoor, twee, je mag hier niet inhalen. Of je een fijne dag hebt, roep ik dan maar. En dochterlief zegt, wat zei die mevrouw? Oh, zeg ik, ze was te laat voor de sportschool:-).
Maak het verschil. Maak het nou, hoor ik mensen verzuchten. En ik denk wat nuchter, huh, hoe leuk is dat. Kijk naar jezelf en doe waar je goed in bent. Durf te dromen, te doen en door te zetten waar je verschil kan maken. Het werkt zo motiverend op je omgeving en het geeft groei in je eigen leven. Want ja, naar jezelf kijken, dat is een must. En de schuld schuiven op een ander is ons niet vreemd. Daar hebben we genoeg discussies over. Als hij dat niet gedaan had, had ik niet boos geworden. Oh ja, lekker makkelijk, alleen jezelf kan je veranderen, jij bepaalt hoe je ermee om gaat. Ja, maar hij. Nee, jij.
Ik hoor mensen praten en preken over de blijdschap die ons deel is als we in Christus zijn. Ze roepen dat we vaker mogen lachen, tot...het is een gebod. Maar hoe vertel je dat de hopeloze in de straat of de eenzame in je wijk? Roep je ze toe dat er meer gelachen mag worden? Of ga je naast ze zitten en maak je het verschil. Luister je begripvol of zeg je, ja, ik kan ook niet alles? Nee, ik ook niet, maar wel veel. En iedereen kan wat. Als we uitstappen in al onze omstandigheden, dan zie je hoeveel er kan. Wij zwak, maar Hij krachtig. Super krachtig. Hij overwon de dood, ik bedoel maar. Dan bén je blij.
Einde praat, begin daad. Ja, maar ik? Ja, jij. Je bent een prachtig mens. Om verschil te maken in deze wereld. Kan je er geen honderd eten geven, begin er dan bij één, aldus moeder Theresa. En iedereen op zijne wijs. Lekker verschillend.
Vandaag hebben we een grote portie kipkluifjes op het menu, door mij niet persé gewaardeerd, maar des te meer door de kinderen en niet in het minst door grote zoon, erfelijk bepaald door papa. (Ik heb een aangeboren hekel aan vette plakhanden). Het grappige is dat ik met een gezellige vrouw uit de wijk aan de koffie zat, terwijl grote zoon op de bank zat en zei, mam, wanneer eten we nou eindelijk weer eens kipkluifjes? Zucht, dacht ik, hoe maak ik die dingen gereed. Ik zei, nou, volgende week gaan we dat een keer doen en jij helpt. Yes. Twee dagen later, er wordt geklopt. Mw. gezellig staat op de stoep, alsjeblieft, anderhalve kilo kipkluifjes. Ik hoop dat t genoeg is. Wow, zeg ik, dat meen je niet. Wat een verwennerij. Leg je me even uit hoe ik het moet doen, ik ben geen kookwonder. Ook het recept werd begrijpelijk verteld, zodat ook Son het kon. Nou, het is me gelukt, en wat was het smullen, dat vond ik dus ook. Grote zoon zei, daar hoort gewoon friet bij, nou ja, hoe ver kan je gaan, frietpan aan. Dat de tuin-maaltijden nog maar lang zullen duren.
Maak het verschil. In je huis, in je buurt, sticht vrede voor zover mogelijk met alle mensen. Dat is een klus. Korte lontjes teisteren de samenleving. Fiets je iets te langzaam, word er getoeterd. Let je niet precies op je kleuter, die gezellig mee rijdt, roept een mevrouw, zeg, let je ook op je kind, want als ik nu rechtdoor gereden had, had ik zo op haar gevlogen. Sjonge, denk ik dan, moest er bij komen. Eén, je mag hier niet rechtdoor, twee, je mag hier niet inhalen. Of je een fijne dag hebt, roep ik dan maar. En dochterlief zegt, wat zei die mevrouw? Oh, zeg ik, ze was te laat voor de sportschool:-).
Maak het verschil. Maak het nou, hoor ik mensen verzuchten. En ik denk wat nuchter, huh, hoe leuk is dat. Kijk naar jezelf en doe waar je goed in bent. Durf te dromen, te doen en door te zetten waar je verschil kan maken. Het werkt zo motiverend op je omgeving en het geeft groei in je eigen leven. Want ja, naar jezelf kijken, dat is een must. En de schuld schuiven op een ander is ons niet vreemd. Daar hebben we genoeg discussies over. Als hij dat niet gedaan had, had ik niet boos geworden. Oh ja, lekker makkelijk, alleen jezelf kan je veranderen, jij bepaalt hoe je ermee om gaat. Ja, maar hij. Nee, jij.
Ik hoor mensen praten en preken over de blijdschap die ons deel is als we in Christus zijn. Ze roepen dat we vaker mogen lachen, tot...het is een gebod. Maar hoe vertel je dat de hopeloze in de straat of de eenzame in je wijk? Roep je ze toe dat er meer gelachen mag worden? Of ga je naast ze zitten en maak je het verschil. Luister je begripvol of zeg je, ja, ik kan ook niet alles? Nee, ik ook niet, maar wel veel. En iedereen kan wat. Als we uitstappen in al onze omstandigheden, dan zie je hoeveel er kan. Wij zwak, maar Hij krachtig. Super krachtig. Hij overwon de dood, ik bedoel maar. Dan bén je blij.
Einde praat, begin daad. Ja, maar ik? Ja, jij. Je bent een prachtig mens. Om verschil te maken in deze wereld. Kan je er geen honderd eten geven, begin er dan bij één, aldus moeder Theresa. En iedereen op zijne wijs. Lekker verschillend.
Reacties