survival

Dol op de meivakantie. Lange dagen, laat opstaan en laat in bed, beter ritme kan ik me niet wensen. Om op allerlei vlak origineel te blijven, organiseren we een survival logeerpartij voor grote zoon. Nou ja, organiseren, hij heeft allerlei ideeën en we laten het eens gebeuren. "Mag ik buiten slapen, mam, gewoon, een keertje, als echte survivalaars"? In dit weer? Jij liever dan ik. Ik kijk eens wat vaker naar buiten, maar de dag droogt niet echt lekker. "In de schuur dan"? Best. Tussen de zeven fietsen, de drie steppen,  de potjes en de houten planken en stammen. Waar dakpannetjes kieren en regen binnen komt. "En mogen we dan nu eerst die pizza, die in de vriezer ligt, want we hebben vreselijke honger". Tuurlijk, wanneer heeft de puber geen honger. Ook goed. Even nog een Donald Duckie, even nog compleet weggedoken en dan actie. Met veel geblaas komen de luchtbedden in vorm, pompjes behoort niet tot ons assortiment. Gelukkig doet de compressor van buurman ook 's avonds dienst. Een grote bezem poogt nog wat orde op zaken te stellen en daar gaan ze. Ik moet er niet aan denken daar te liggen. Griezel. Maar ze doen t. Je wil in het leger of je wil het niet. Kleren aan zoveel, dat je net nog bewegen kan om te lachen. Hoezo koud.

Het licht gaat uit, de deur blijft open. Hoe lang deze nacht duurt, zullen we zien. En zo deze week iemand zei, hier kan geloof ik alles hè, ja, dat lijkt zo. Denk t maar. Er kan ook van alles niet. Maar in het land der systemen is vrij leven een feest.