(ver)trouw
Bij het starten van ons leen-autootje, ik breng 'm weer terug, ruist gelijk een lied de auto in. Nee, de kinderen weten het al, kom niet aan mama's muziek. Ik luister met hun ook van rap tot vrolijk opgewekt, maar soms zegt gelukkig één van de kinderen, nu mama's muziek. En dan deunen ze mee op Nederland zingt, psalmen van 1953 of wat ook. Het is geven en nemen. En de kinderen weten dit al. Zo ook nu. Er ruist langs de wolken een lieflijke naam, die hemel en aarde verenigt te saam. Je kan het reuze oubollig vinden, maar ik galm t mee, hier en daar wat verbaasde gezichten lachend negerend in het verkeer. Je maakt absoluut verschil als je zingend achter t stuur zit.
Die naam. Zo kostbaar. Zo trouw. En juist dat houdt me zo bezig.
Er gebeurt zoveel. Lieve meisjes worden vermist, stoere mannen sterven, de aarde schudt op zijn grondvesten en wereldproblematiek groeit ons boven het hoofd. Haat is geen schaars product en liefde en trouw kostbaar. En meningen, we hebben ze allemaal, niet te zuinig.
Fervent schrijver op Facebook kom ik zo hier en daar ook zeer onzinnige en keihard veroordelende kritiek tegen. Ik heb er al een keer over geschreven, dat ga ik niet weer doen. Maar af en toe kan ik t niet laten te reageren. Juist in deze setting kwam er vandaag een zonnestraal binnen.
Er werd een stukje geplaatst over de politiek en iemand reageerde naar mijn idee hard en ongezouten en ik zei: jij durft. Tuurlijk durf ik, zei de man, jij niet? Oh ja, ik ook, maar ben er een beetje klaar mee, met die ongezouten veroordeling tegenwoordig. We reageerden een paar keer op elkaar en wat gebeurde, hij was eerlijk over zijn zorg over opvoeden van kindjes in deze wereld, ik was eerlijk en gaf dat toe dat het niet mee viel en na wat heen en weer reacties waren we het eens. Het gaf me een gevoel van, wauw, wat is dit leuk. Elkaar de Zegen wensend ging ik off-line.
Tot ik vandaag uit de kerk kwam en na een tijd even m'n mobiel checkte. Een voor mij totaal vreemde reageerde. Wat is dit bijzonder. Wat als ruzie leek te beginnen, kwam op een vreedzame discussie uit, het trof me. Ik was verbaasd. Jezus onze vrede en wij zijn vredestichtertjes. Hoe mooi is dat. Zomaar een klein stukje vrede verspreid.
Trouw in deze wereld. Trouw aan je woord. Je lijkt op de Trouwe. Hij is goed. Hij is te vertrouwen. In alles wat Hij doet. Kraak t nou niet af. Ik weet 't. Gebrokenheid alom. Het gaat mijn deurtje ook niet voorbij. Maar altijd een weerwoord doet af aan hoe goed God is.
Mijn lust en mijn lied.
Echt, ik leer het een klein beetje vertrouwen. Hij houdt woord.
Hij is trouw.
Die naam. Zo kostbaar. Zo trouw. En juist dat houdt me zo bezig.
Er gebeurt zoveel. Lieve meisjes worden vermist, stoere mannen sterven, de aarde schudt op zijn grondvesten en wereldproblematiek groeit ons boven het hoofd. Haat is geen schaars product en liefde en trouw kostbaar. En meningen, we hebben ze allemaal, niet te zuinig.
Fervent schrijver op Facebook kom ik zo hier en daar ook zeer onzinnige en keihard veroordelende kritiek tegen. Ik heb er al een keer over geschreven, dat ga ik niet weer doen. Maar af en toe kan ik t niet laten te reageren. Juist in deze setting kwam er vandaag een zonnestraal binnen.
Er werd een stukje geplaatst over de politiek en iemand reageerde naar mijn idee hard en ongezouten en ik zei: jij durft. Tuurlijk durf ik, zei de man, jij niet? Oh ja, ik ook, maar ben er een beetje klaar mee, met die ongezouten veroordeling tegenwoordig. We reageerden een paar keer op elkaar en wat gebeurde, hij was eerlijk over zijn zorg over opvoeden van kindjes in deze wereld, ik was eerlijk en gaf dat toe dat het niet mee viel en na wat heen en weer reacties waren we het eens. Het gaf me een gevoel van, wauw, wat is dit leuk. Elkaar de Zegen wensend ging ik off-line.
Tot ik vandaag uit de kerk kwam en na een tijd even m'n mobiel checkte. Een voor mij totaal vreemde reageerde. Wat is dit bijzonder. Wat als ruzie leek te beginnen, kwam op een vreedzame discussie uit, het trof me. Ik was verbaasd. Jezus onze vrede en wij zijn vredestichtertjes. Hoe mooi is dat. Zomaar een klein stukje vrede verspreid.
Trouw in deze wereld. Trouw aan je woord. Je lijkt op de Trouwe. Hij is goed. Hij is te vertrouwen. In alles wat Hij doet. Kraak t nou niet af. Ik weet 't. Gebrokenheid alom. Het gaat mijn deurtje ook niet voorbij. Maar altijd een weerwoord doet af aan hoe goed God is.
Mijn lust en mijn lied.
Echt, ik leer het een klein beetje vertrouwen. Hij houdt woord.
Hij is trouw.
Reacties