Duurzaam
Ik doe nogal lang met tasjes.
Het gaat jaar na jaar mee. Zolang dat mensen beginnen te zeggen, hip tasje, echt in. Zolang.
Laat ik nou dol zijn op duurzaam, recyclen of gewoon nog eens gebruiken:-).
Een gaatje in een sok...ff negeren. Gaat nog jaren mee.
En wie ziet nou in schoenen dat je twee verschillende sokken aan hebt. De tijd dat je schoenen ergens uit moet doen, is voorbij. Althans, bij mij wel. Als je hier op je sokken loopt, wordt wit zwart-grijsachtig. Ik schaam me er niet voor. Al dat water vermorsen met dweilen. Nee hoor, milieubewust.
En soms schaam ik me wel en geneer me voor rommel, maar ik doe er weinig aan. Vul liever een grote mok koffie voor een voorbijganger dan dat ik een te schoon vloertje heb.
Kleding. Seizoens-terugkerend probleem. Ik doe de kast open en denk: uhm, wat zal ik aan doen? Ah, heerlijk, dat groene shirt met exact zelfde kleur benen. Voel ik me goed in. Tot ik op straat rij in een bepaalde bui en denk, wat zullen de mensen denken? Kijk nou, die leggings draagt ze al voor het vijfde jaar. Beetje draagvast. Maar kopen? Nee hoor. Tegenaan lopen. Duurzaam!
Teveel spulletjes in huis. Oh wat een volle tafel. En waar het dressoir staat, zie je ook alleen deurtjes. Moeten we eten dan verhuist het stapeltje krantjes en belangrijke papiertjes naar de kleine tafel, om het na het eten weer heel rap terug te leggen. Wat je niet ziet, lees je niet. Ga ik voor zitten. En die theepot, dat vaasje, die kopjes, aaaah, die kandelaars. Prachtig. Toch te vol. Gelukkig is hier bijna alles te koop.
Het gewone leven. Genieten en verwensen. En uitstellen wat niet eens lang duurt als je het gelijk doet. En toch weer in die valkuil lopen. Maar gelukkig. Ook best duurzaam.
Want kleding doe je lang mee, spulletjes krijgen een tweede leven, eten wordt niet weg gegooid, liefde in allerlei vorm uitgedeeld.
Dat we twee verschillende sokken dragen is niet erg.
Wel trof ik bij de beurs een nieuw tasje.
Voor vele jaren!!
Het gaat jaar na jaar mee. Zolang dat mensen beginnen te zeggen, hip tasje, echt in. Zolang.
Laat ik nou dol zijn op duurzaam, recyclen of gewoon nog eens gebruiken:-).
Een gaatje in een sok...ff negeren. Gaat nog jaren mee.
En wie ziet nou in schoenen dat je twee verschillende sokken aan hebt. De tijd dat je schoenen ergens uit moet doen, is voorbij. Althans, bij mij wel. Als je hier op je sokken loopt, wordt wit zwart-grijsachtig. Ik schaam me er niet voor. Al dat water vermorsen met dweilen. Nee hoor, milieubewust.
En soms schaam ik me wel en geneer me voor rommel, maar ik doe er weinig aan. Vul liever een grote mok koffie voor een voorbijganger dan dat ik een te schoon vloertje heb.
Kleding. Seizoens-terugkerend probleem. Ik doe de kast open en denk: uhm, wat zal ik aan doen? Ah, heerlijk, dat groene shirt met exact zelfde kleur benen. Voel ik me goed in. Tot ik op straat rij in een bepaalde bui en denk, wat zullen de mensen denken? Kijk nou, die leggings draagt ze al voor het vijfde jaar. Beetje draagvast. Maar kopen? Nee hoor. Tegenaan lopen. Duurzaam!
Teveel spulletjes in huis. Oh wat een volle tafel. En waar het dressoir staat, zie je ook alleen deurtjes. Moeten we eten dan verhuist het stapeltje krantjes en belangrijke papiertjes naar de kleine tafel, om het na het eten weer heel rap terug te leggen. Wat je niet ziet, lees je niet. Ga ik voor zitten. En die theepot, dat vaasje, die kopjes, aaaah, die kandelaars. Prachtig. Toch te vol. Gelukkig is hier bijna alles te koop.
Het gewone leven. Genieten en verwensen. En uitstellen wat niet eens lang duurt als je het gelijk doet. En toch weer in die valkuil lopen. Maar gelukkig. Ook best duurzaam.
Want kleding doe je lang mee, spulletjes krijgen een tweede leven, eten wordt niet weg gegooid, liefde in allerlei vorm uitgedeeld.
Dat we twee verschillende sokken dragen is niet erg.
Wel trof ik bij de beurs een nieuw tasje.
Voor vele jaren!!
Reacties