Discussie
Best een hekel aan discussies. Vooral als ze gaan over hoe belachelijk geloven is en zo. Ik volg wel 's wat, kan ook absoluut niet laten me met dingen te bemoeien, maar oh, oh, niet mijn dagelijkse hobby. Tegenwoordig lijkt het wel of je altijd eerst veroordeeld of om zeep geholpen moet worden verbaal, wil je gehoord worden. Zet een mening op papier (lees Facebook) en je wordt afgeschoten.
Ik heb ook overal een mening over. En ook ik veroordeel binnenin maar wat snel. Maar ik kan ook zwijgen. Het is namelijk niet opbouwend om eens lekker overal te zeggen wat je denkt. En vrede, nee, dat bereik je er ook niet mee. Een goeie discussie hoeft niet te leiden tot eens met elkaar zijn, maar hoe gaaf als je wel beiden gehoord wordt. Discussiëren is een hobby voor volwassen mensen, die naar elkaar luisteren in plaats van elkaar afbreken. En als je vertrouwt op de God die hemel en aarde heeft gemaakt en dan ook nog eens jouw leven in Zijn hand heeft, vind ik het helemaal niet opbouwend of Hij nou wel dit doet of niet dit doet, Hij is gewoon goed.
Lekker kort door de bocht. Klopt. Vandaag wel. Moest misschien even als tegenwicht na een heftige, eenzijdige discussie. Als je depressief bent hoef je je niet te verantwoorden in je leven, jammer voor je, depri, ach, sterkte. Maar als je vrolijk je weg in crisis gaat, tja, dan ben je gek. Ik denk er anders over. En ga er geen discussie over beginnen, hi hi.
Toen ik mijn kleine meisje vanavond naar bed bracht, trof ik een zeer ontroerend tafereel. Ze had gisteren al gezegd, Mam, waar is Piet de laatste tijd? Piet? Ja, die uit de kerk? Oh, Piet, die ligt in het ziekenhuis al een tijd. Dan ga ik daar voor bidden, mam. En voor papa. Lief kind, 6 jaar.
Vanavond, bedtijd. Ik zeg, kom nu in je bed liggen! Ja, maar mam, ik moet nog schrijven waar ik voor bid. Aan haar mini-bureautje hangen briefjes. Piet, die in siekenhuis ligt. Papa. Dingen die verkirt zijn. Goede dingen. Saar, die kanker heeft. Ik denk, schat, wat ben je bijzonder. Wat is dit mooi. Worden als een kind. Vraag, wat je maar wilt, het zal je ten deel vallen. Gaan de discussie-belletjes al rinkelen? Ze staan bij mij even op stil. Als ik al zo blij hiervan wordt, hoe meer de hemelse Vader. Prinses, wat ben je kostbaar! (de namen zijn gefingeerd).
Discussie, stevig, het mag. Maar dat luisteren er dan een dik onderdeel van is.
Ik ben voor.
Ik heb ook overal een mening over. En ook ik veroordeel binnenin maar wat snel. Maar ik kan ook zwijgen. Het is namelijk niet opbouwend om eens lekker overal te zeggen wat je denkt. En vrede, nee, dat bereik je er ook niet mee. Een goeie discussie hoeft niet te leiden tot eens met elkaar zijn, maar hoe gaaf als je wel beiden gehoord wordt. Discussiëren is een hobby voor volwassen mensen, die naar elkaar luisteren in plaats van elkaar afbreken. En als je vertrouwt op de God die hemel en aarde heeft gemaakt en dan ook nog eens jouw leven in Zijn hand heeft, vind ik het helemaal niet opbouwend of Hij nou wel dit doet of niet dit doet, Hij is gewoon goed.
Lekker kort door de bocht. Klopt. Vandaag wel. Moest misschien even als tegenwicht na een heftige, eenzijdige discussie. Als je depressief bent hoef je je niet te verantwoorden in je leven, jammer voor je, depri, ach, sterkte. Maar als je vrolijk je weg in crisis gaat, tja, dan ben je gek. Ik denk er anders over. En ga er geen discussie over beginnen, hi hi.
Toen ik mijn kleine meisje vanavond naar bed bracht, trof ik een zeer ontroerend tafereel. Ze had gisteren al gezegd, Mam, waar is Piet de laatste tijd? Piet? Ja, die uit de kerk? Oh, Piet, die ligt in het ziekenhuis al een tijd. Dan ga ik daar voor bidden, mam. En voor papa. Lief kind, 6 jaar.
Vanavond, bedtijd. Ik zeg, kom nu in je bed liggen! Ja, maar mam, ik moet nog schrijven waar ik voor bid. Aan haar mini-bureautje hangen briefjes. Piet, die in siekenhuis ligt. Papa. Dingen die verkirt zijn. Goede dingen. Saar, die kanker heeft. Ik denk, schat, wat ben je bijzonder. Wat is dit mooi. Worden als een kind. Vraag, wat je maar wilt, het zal je ten deel vallen. Gaan de discussie-belletjes al rinkelen? Ze staan bij mij even op stil. Als ik al zo blij hiervan wordt, hoe meer de hemelse Vader. Prinses, wat ben je kostbaar! (de namen zijn gefingeerd).
Discussie, stevig, het mag. Maar dat luisteren er dan een dik onderdeel van is.
Ik ben voor.
Reacties