Leef
Wat een heerlijke voorjaarsvakantie kan zijn, ging half de week een beetje voorbij aan grieperigheid en lamlendigheid. Regenachtig weer zonder griep gaat nog net, met griep vermaak je je dan al helemaal niet. Kouwelijk kies je je dikste trui. Sowieso is een week vakantie tekort. Je bent net gewend aan eigen ritme vrijheid en daar wacht gareel je weeral. Aangezien ik altijd van de negeer-je-griep-houding ben, eindigt het gelukkig vaak in half ziek, maar zit ik toch ook een paar dagen erg lekker op de bank, niet van plan er snel af te komen. En ontzie elk dingetje wat moet. Dan kom je pas tot vol besef wat je allemaal wel niet doet op een dag. Mijn meeleven voor de echte griep-gevallen, ik ben niet zo goed in grieperig.
Maar vandaag, de zondag, allemaal van plan om naar de kerk, gaat ook Son zwetend op pad. Thuis blijven omdat je dan niemand aansteekt is ook geen reden, want er vliegt overal wel wat. Ik zit wat lekkerder als anders in de bank, heb het ook minder warm of juist nog bloedheet en geniet zachtkens de preek.
Na de dienst ontmoet ik een vrouw, die me nou net precies even begrijpt en we ploffen even neer om te praten. En al duurt dit niet lang, ik voel me zo begrepen daarna, dat ik m'n vleugels weer wat voel groeien. En na het eten thuis zit ik nog erg lekker, maar toch....na een paar bakjes koffie stroomt er weer van die lekkere energie in m'n lijf dat ik denk, aaah, dit voelt als griep-verlater. Blij toe.
En ondertussen leef ook ik naar Pasen. En wat geniet ik daarvan. Stilstaan bij Zijn lijden omdat er in onze wereld ook zoveel lijden is. Je troost daaruit halen. Luisteren naar je naaste, ook al zit ie er soms nog zo naast. Ik ook toch? En delen wat je delen kan, ook een prima invulling. Want vasten is een ding, maar delen ook. Dat past me beter.
Delen, genoeg mensen om me heen. Genoeg mensen ver weg. Niet vrij, gebroken, in lijden. Snel weer eens een actie beginnen. Dan leef ik weer ten volle. Deel en leef. Dankzij het Leven.
Maar vandaag, de zondag, allemaal van plan om naar de kerk, gaat ook Son zwetend op pad. Thuis blijven omdat je dan niemand aansteekt is ook geen reden, want er vliegt overal wel wat. Ik zit wat lekkerder als anders in de bank, heb het ook minder warm of juist nog bloedheet en geniet zachtkens de preek.
Na de dienst ontmoet ik een vrouw, die me nou net precies even begrijpt en we ploffen even neer om te praten. En al duurt dit niet lang, ik voel me zo begrepen daarna, dat ik m'n vleugels weer wat voel groeien. En na het eten thuis zit ik nog erg lekker, maar toch....na een paar bakjes koffie stroomt er weer van die lekkere energie in m'n lijf dat ik denk, aaah, dit voelt als griep-verlater. Blij toe.
En ondertussen leef ook ik naar Pasen. En wat geniet ik daarvan. Stilstaan bij Zijn lijden omdat er in onze wereld ook zoveel lijden is. Je troost daaruit halen. Luisteren naar je naaste, ook al zit ie er soms nog zo naast. Ik ook toch? En delen wat je delen kan, ook een prima invulling. Want vasten is een ding, maar delen ook. Dat past me beter.
Delen, genoeg mensen om me heen. Genoeg mensen ver weg. Niet vrij, gebroken, in lijden. Snel weer eens een actie beginnen. Dan leef ik weer ten volle. Deel en leef. Dankzij het Leven.
Reacties