Maandag
Maandag..de dag van poetsen. Vandaag ook voor mij. Ik begin de week goed. Mijn uitstel-gedrag moet aan de kaak gesteld. Wat een stapel wordt op mijn dressoir is me een doorn in het oog. En dat is niet van de laatste tijd. Bah, wat kan ik uitstellen. Vorige week las ik in een boekje de remedie voor uitstellen, tja, klonk prachtig, Benedictijns. Regel 1, gewoon beginnen. Klonk beroerd eenvoudig, maar misschien moet ik de beredeneer-kant eens uitschakelen in dezen en inderdaad gewoon beginnen. Zo zat ik dus aan de lap, notulen schrijven van een vergadering van een maand geleden. Half 11 klaar, een streep door m'n lijstje, heerlijk.
Hoe ik er op kwam, weet ik niet. De witte was draaide al, het weer was super, zelfs de deur kon open en dat in november. ik was van plan om even een zieke te bezoeken. Ineens zag ik een spinrag in een hoekje en was de bank van z'n plek. En toen... wat ik daar trof? Daar kunnen vieze mensen van dromen;-). Stof, dik grijs, kleffe snoepjes, kastanjes, balletjes, knikkers, knoopjes en allerlei onbeduidend spul. Meneer spin zat in de hoek, zich van geen kwaad bewust, want zo vaak kreeg hij geen bezoek. Tot nu.
Net lekker op gang vliegt er wat in de stofzuiger slang. Het zou van mij in top 3 ergernissen passen. Hoe krijg je je stofzuigerslang weer vrij? Slaan tegen je hand, slang los, breinaald te kort, o, vreselijk. Na flink wat gemartel verlost een barbecue-spiets me van de kastanje, die rap in de prullenbak verdwijnt. Tijd voor muziek. Huishouden en psalmen galmen, de combi voor mij. Kussens buiten, plaids buiten, was buiten, op m'n kop onder de tafel voor wollen en haar, ik ga voor schoon! Voor de school uit is, wil ik klaar zijn. Dat lukt me dan ook, zwetend en verlangend naar mijn koffie.
Na mijn fietstochtje school tref ik man en zoon thuis. De koffie geurt. Kruimels liggen op de bank, want koek is lekker. En ik zeg: neeeeee, niet nu, kruimelen mag nu niet. En die koeken, die eten we alleen nog in de zomer, buiten. Een lachsalvo is mijn deel. Helaas, geen medestanders. Of maar goed ook. We leven. Ik zijg neer. Na gedane arbeid is het goed rusten. Met koffie en koek. En een schoon dressoir!
Het is de hele week al maandag.
Hoe ik er op kwam, weet ik niet. De witte was draaide al, het weer was super, zelfs de deur kon open en dat in november. ik was van plan om even een zieke te bezoeken. Ineens zag ik een spinrag in een hoekje en was de bank van z'n plek. En toen... wat ik daar trof? Daar kunnen vieze mensen van dromen;-). Stof, dik grijs, kleffe snoepjes, kastanjes, balletjes, knikkers, knoopjes en allerlei onbeduidend spul. Meneer spin zat in de hoek, zich van geen kwaad bewust, want zo vaak kreeg hij geen bezoek. Tot nu.
Net lekker op gang vliegt er wat in de stofzuiger slang. Het zou van mij in top 3 ergernissen passen. Hoe krijg je je stofzuigerslang weer vrij? Slaan tegen je hand, slang los, breinaald te kort, o, vreselijk. Na flink wat gemartel verlost een barbecue-spiets me van de kastanje, die rap in de prullenbak verdwijnt. Tijd voor muziek. Huishouden en psalmen galmen, de combi voor mij. Kussens buiten, plaids buiten, was buiten, op m'n kop onder de tafel voor wollen en haar, ik ga voor schoon! Voor de school uit is, wil ik klaar zijn. Dat lukt me dan ook, zwetend en verlangend naar mijn koffie.
Na mijn fietstochtje school tref ik man en zoon thuis. De koffie geurt. Kruimels liggen op de bank, want koek is lekker. En ik zeg: neeeeee, niet nu, kruimelen mag nu niet. En die koeken, die eten we alleen nog in de zomer, buiten. Een lachsalvo is mijn deel. Helaas, geen medestanders. Of maar goed ook. We leven. Ik zijg neer. Na gedane arbeid is het goed rusten. Met koffie en koek. En een schoon dressoir!
Het is de hele week al maandag.
Reacties