soms
Soms leef je zo. De 40 dagen kalender ligt op dressoir. Tussen de bolletjes wol, de potjes die ik om wil haken, de mand met papieren om te lezen als je eens lekker zit en de rapporten van de kinderen. Morgen eens opruimen is een mooie terugkerende gedachte. Vasten? Nee, we voegen iets toe. We laten nog even niks vallen. Kerkschoonmaak, net op maandag, gewoon even doen. Tandarts, half 12, tja, zal moeten. Tafeltennis schoonmaken, waarom net op dezelfde dag? Bleeeeh, maar ja, de gedachte dwingt me, als iedereen nou eens mee doet ben je niet zo vaak aan de beurt. Naar huis, waar je eigen home wacht, onaangeroerd. Tuurlijk, even tafel leeg, aanrecht netjes, krantje-duik, de bel. Maaltijd voor mevrouw die 'mee-eet', broodje naar de buren, die ziek zijn, fiets gereed voor de kinderen te halen. Mijn geliefde komt net thuis. Met een overheerlijke after-valentijn-traktatie. De 14de februari laten we gerust passeren, om de andere dagen van het jaar in liefde te leven. " Ik vond